۵ صبح

نه خواب مرا با خود می برد

نه طوفان های شهرم !

در وهمی بلاتکلیف پرسه می زنم

پایان قصه ی من کجاست 

تا کجا مرا می کشد در خود

فرو می برد در دم !

دنیای بعد تو چه می شود

فکر ...

این روزها که ارامم دیگر چرا !

ارام م واقعا !!

تناقص تمام وجودم

حتی کلماتم را دوره کرده 

بلعیده . . .

کاش پایان قصه هایم خوش باشد

کاش هر که هر جا ک هست خوش باشد

کاش خواب چشمانم‌ را می برد

کاش هوس هایم مغلوب

عشق پنهان در  وجودم شود

کاش ما شویم

کاش ارام می شدم

که نباید بیایم دنبالت

کاش میگفتی که رفته ای !؟

کاش ارام باشم با او . . .

باز هم تناقض

کاش این عاشق قلم به دست

را‌ . . .

برای دخترت بگویی

کاش بدانی نامت ...

کاش  

کاش خواب چشمانم را‌ می گرفت

کاش آرام شوم

کاش قهرمان مسیر خود شوم

کاش بمانیم برای هم 

کاش می دانست صبح شد 

و من . . .

به عشقش 

به عهدم وفا دارم .

 هر لحظه هر روز

هر ثانیه ... . . .